อยู่กันด้วยความรัก

ในทางพระพุทธศาสนานั้น พระพุทธเจ้าสอนให้เราถือว่าสัตว์ทั้งหลายเป็นเพื่อนร่วมทุกข์
เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น คือคิดว่า ขอให้สัตว์ทั้งหลายมีความสุขความเจริญ งดเว้นจาก
การคิดเบียดเบียนกัน ริษยากัน พยาบาทอาฆาตจองเวรกัน ไม่มีอารมณ์เกลียด ไม่มีอารมณ์ชังต่อสิ่งใด ๆ
ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นคนดี หรือว่าจะเป็นคนเสีย ถ้าเป็นคนดีเราก็ดีใจกับเขา ถ้าเป็นคนเสียเราก็เสียใจกับเขา
แล้วเราตั้งใจไว้ว่าขอให้เขาดีเสียเถิด ขออย่าได้เป็นเช่นนั้นเลย ขอให้พ้นจากความชั่วในชีวิตประจำวัน
กันเสียเถิด
เราอย่าไปโกรธเขา เราอย่าไปเกลียดเขา ให้นึกถึงอกเขาอกเราว่า เราต้องการความสุขอย่างใดเขาก็ต้อง
การความสุขอย่างนั้น เราเกลียดความทุกข์อย่างใด เขาก็เกลียดความทุกข์อย่างนั้น สิ่งใดเราไม่ชอบ
สิ่งนั้นเขาก็ไม่ชอบเหมือนกัน
เวลาเราพบใครเราก็ควรนึกว่า ขอให้คุณเป็นสุขเป็นสุข ขอให้คุณปราศจากความทุกข์ ความเดือดร้อน
ขอให้คุณมีความเจริญก้าวหน้าในชีวิตในการงาน เพียงแต่เราคิดเท่านั้นเราก็สบายใจแล้ว เพราะเป็น
ความคิดที่แผ่เมตตาปรารถนาดีต่อเขา
ถ้าเราคิดให้คนอื่นสบาย เราก็สบาย ถ้าเราคิดให้คนอื่นเดือดร้อน เราก็มีทุกข์เดือดร้อน
ลองพิจารณาตัวท่านเอง ขณะใดที่ท่านเกลียดคนอื่น โกรธคนอื่น ท่านคิดพยาบาทคนอื่น ท่านมีความ
ริษยาต่อคนอื่น ความรู้สึกในใจของท่านเป็นอย่างไร ท่านก็จะรู้ได้ด้วยตัวเอง ว่าใจของท่านร้อนใจของ
ท่านมืดมัว ใจของท่านวุ่นวาย ไม่มีความสงบเกิดขึ้น
เราไม่ควรจะคิดอะไร พูดอะไร ทำอะไร ที่เป็นไปในทางโหดเหี้ยม ดุร้าย แต่ควรจะคิด พูด ทำ แต่ในทาง
ที่เป็นคุณประโยชน์แก่ชีวิตของเรา ของผู้อื่นอย่างแท้จริง ความรักมีความมุ่งหมายอย่างนี้
เราทั้งหลายจึงควรจะอยู่กันด้วยความรัก เลิกโกรธ เลิกเกลียด เลิกอาฆาตพยาบาทจองเวรแก่กันและกัน
ถ้าหากว่าเรามีเรื่องผิดพ้องหมองใจกันกับใคร ๆ อยู่บ้าง เราก็เลิกจากสิ่งนั้น
เรามาคิดสอนตัวเองว่าตั้งแต่โกรธเขา เกลียดเขา พยาบาทจองเวรเขา มันมีอะไรดีขึ้นในชีวิตของเราบ้าง
ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย แต่ว่าเราต้องมีความทุกข์ทางจิตใจ ต้องหวาดระแวงภัยตลอดเวลา
เพราะกลัวว่าคนนั้นจะมาทำร้ายเรา จะมาเบียดเบียนเรา จะมาสร้างความทุกข์ความเดือดร้อนให้แก่เรา
การเป็นอยู่ในรูปอย่างนั้น มันจะมีความสุขที่ตรงไหน ไม่มีความสุขเลยแม้แต่น้อย เพราะเป็นความคิดที่
เบียดเบียน
ตรงกันข้าม ถ้าเราไม่คิดเบียดเบียนใคร ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน เราก็มีความสุขความสบาย ตามพระพุทธ
ภาษิตที่พระผู้มีพระภาคตรัสว่า
อัพพะยา ปัชฌัง สุขัง โลเก การไม่เบียดเบียนกันเป็นความสุขในโลก